Oto wyjaśnienie niektórych kluczowych kategorii w IPA, wraz z przykładami symboli i odpowiadającymi im przykładami słów:
Samogłoski:
Samogłoski to dźwięki mowy wytwarzane bez znaczącego zwężenia lub zamknięcia w przewodzie głosowym. Tworzą one rdzeń sylab w słowach.
- /iː/ jak w "burak"
- /æ/ jak w "kot"
- /ɑː/ jak w słowie "ojciec"
- /ʌ/ jak w "filiżance"
- /eɪ/ jak w "dzień"
- /ɔː/ jak w słowie "prawo"
- /uː/ jak w "niebieski"
- /oʊ/ jak w "idź"
Diphthongs:
Dwugłoski to kombinacje dwóch samogłosek w tej samej sylabie.
- /aɪ/ jak w "czas"
- /aʊ/ jak w "jak"
- /ɔɪ/ jak w "chłopiec"
- /eə/ jak w "para"
- /ɪə/ jak w "blisko"
Spółgłoski:
Spółgłoski to dźwięki mowy wytwarzane przez blokowanie lub zwężanie przepływu powietrza z przewodu głosowego.
- /p/ jak w "pat"
- /b/ jak w "nietoperz"
- /t/ jak w "tap"
- /d/ jak w "pies"
- /k/ jak w "kot"
- /g/ jak w "koza"
- /f/ jak w "fan"
- /v/ jak w "van"
- /θ/ jak w "myśleć"
- /ð/ jak w "to"
- /s/ jak w "sip"
- /z/ jak w "zip"
- /ʃ/ jak w "ona"
- /ʒ/ jak w słowie "mierzyć"
- /tʃ/ jak w "kościele"
- /dʒ/ jak w "sędzia"
- /m/ jak w "man"
- /n/ jak w "nie"
- /ŋ/ jak w "śpiewać"
- /l/ jak w "warga"
- /r/ jak w "czerwony"
- /j/ jak w "tak"
- /w/ jak w "mokry"
Nasale, płyny i środki poślizgowe:
Nosowe (dźwięki wydawane z obniżonym podniebieniem miękkim), płynne (dźwięki z częściowym zwężeniem w jamie ustnej) i ślizgowe (dźwięki ze stopniowym przejściem od jednego dźwięku do drugiego) uzupełniają zakres dźwięków spółgłoskowych.
Należy o tym pamiętać:
- Symbole są ujęte w ukośniki (/ /) w zapisie IPA.
- Nawiasy kwadratowe [ ] są często używane do załączania transkrypcji fonetycznych słów, które są oparte na rzeczywistej wymowie, a nie na standardowej pisowni słownikowej.
- IPA został zaprojektowany tak, aby mógł reprezentować dźwięki z dowolnego języka, więc niektóre symbole mogą nie istnieć w niektórych językach.
Należy pamiętać, że wymowa może różnić się w zależności od akcentu i dialektu, więc chociaż IPA stanowi cenne odniesienie, mogą występować różnice w faktycznie wydawanych dźwiękach.
Brytyjski alfabet fonetyczny, znany również jako brytyjski alfabet fonetyczny lub alfabet fonetyczny NATO, nie różni się od standardowego międzynarodowego alfabetu fonetycznego (IPA) używanego do transkrypcji dźwięków mowy. Należy jednak pamiętać, że brytyjski alfabet fonetyczny i IPA służą różnym celom i są używane w różnych kontekstach.
1. Międzynarodowy alfabet fonetyczny (IPA)
IPA to kompleksowy system symboli używanych do reprezentowania dźwięków mowy w ustandaryzowany sposób. Obejmuje on szeroki zakres dźwięków mowy występujących w językach na całym świecie. Lingwiści, osoby uczące się języków i profesjonaliści używają IPA do transkrypcji dokładnej wymowy słów i analizy właściwości fonetycznych różnych języków.
2. Brytyjski alfabet fonetyczny (alfabet fonetyczny NATO)
Brytyjski alfabet fonetyczny, znany również jako alfabet fonetyczny NATO, to zestaw słów kodowych używanych do literowania słów lub wiadomości w komunikacji radiowej lub telefonicznej. Został zaprojektowany w celu zapewnienia jasnej i jednoznacznej komunikacji, zwłaszcza w sytuacjach, w których mogą wystąpić zniekształcenia, zakłócenia lub niezrozumienie poszczególnych liter. Każda litera alfabetu angielskiego jest przypisana do określonego słowa w brytyjskim alfabecie fonetycznym, aby pomóc w pisowni słów.
Na przykład, zamiast wymawiać "B" jako "bee", brytyjski alfabet fonetyczny używa słowa "Bravo". Może to pomóc uniknąć nieporozumień, ponieważ podobnie brzmiące litery, takie jak "B" i "D", można łatwo pomylić przez telefon lub radio.
Oto kilka przykładów brytyjskiego alfabetu fonetycznego:
- Alpha
- B: Brawo
- C: Charlie
- D: Delta
- E: Echo
- F: Foxtrot
- G: Golf
- H: Hotel
- I: Indie
- J: Juliet
- K: Kilo
- L: Lima
- M: Mike
- N: Listopad
- O: Oscar
- P: Papa
- Q: Quebec
- R: Romeo
- S: Sierra
- T: Tango
- U: Mundur
- V: Victor
- W: Whiskey
- X: promieniowanie rentgenowskie
- Y: Yankee
- Z: Zulu
Podsumowując, brytyjski alfabet fonetyczny jest używany do wyraźnej pisowni w kontekstach komunikacyjnych, podczas gdy IPA jest używany do precyzyjnej transkrypcji fonetycznej i analizy dźwięków mowy w różnych językach.
Fonetyka angielska to nauka o dźwiękach używanych w języku angielskim, sposobie ich wytwarzania i postrzegania. Jest to dziedzina językoznawstwa, która koncentruje się na zrozumieniu dźwięków mowy i ich wzorców w języku angielskim, a także na sposobach interakcji tych dźwięków w mowie.
Oto kilka kluczowych pojęć i symboli używanych w angielskiej fonetyce:
1. Fonemy
Fonemy to najmniejsze charakterystyczne jednostki dźwięku w języku. Są one podstawowymi elementami, które różnicują znaczenie słów. Na przykład dźwięki /p/ i /b/ w słowach "pat" i "bat" reprezentują różne fonemy, ponieważ mogą zmieniać znaczenie słowa.
2. Alofony
Allofony to odmiany fonemów, które nie zmieniają znaczenia słowa. Mogą się one różnić w zależności od takich czynników jak akcent, dialekt lub dźwięki otoczenia. Na przykład dźwięk /p/ w słowie "pat" może być wymawiany nieco inaczej w różnych angielskich akcentach.
3. Samogłoski i spółgłoski
W języku angielskim występuje wiele różnych samogłosek i spółgłosek. Samogłoski są wytwarzane bez znaczącego zwężenia w przewodzie głosowym, podczas gdy spółgłoski obejmują pewną formę zwężenia lub zamknięcia. Samogłoski są zwykle charakteryzowane przez ich położenie w jamie ustnej (wysokie, środkowe, niskie) oraz przez to, czy wargi są zaokrąglone czy niezaokrąglone.
4. Symbole IPA dla dźwięków angielskich
Międzynarodowy alfabet fonetyczny (IPA) wykorzystuje zestaw symboli do reprezentowania różnych dźwięków języka angielskiego.
Przy Angielski na świeżym powietrzu Z przyjemnością odpowiemy na wszelkie pytania dotyczące alfabetu fonetycznego, języka, a także podamy wiele przykładów fonetycznych, abyś mógł je lepiej zrozumieć. Sprawdź nasze kursy.
